In de topsport is het vanzelfsprekend: na een grote inspanning (wedstrijd) zal het lichaam eerst moeten herstellen om vervol- gens opnieuw tot een grote prestatie te kunnen komen. Elke topsporter zal bij de trainingsopbouw met name het herstelvermogen in de gaten moeten houden om blessures of uitval te voorkomen.

In de ‘gewone’ maatschappij is het niet anders: daar waar gepresteerd moet worden, zal er aandacht moeten worden besteed aan het inlassen van rustpauzes juist om daarna de prestatie te kunnen voortzetten. Waar dit niet of onvoldoende gebeurt, zal dit onherroepelijk tot een lagere opbrengst of tot uitval leiden.

Herstelpauzes kunnen vele manieren worden ingevuld variërend van een koffiepauze, een actieve middagspauze, een ononderbroken nachtelijke slaap, een vrij weekend, een heerlijke zomervakantie tot nemen van een sabbatical. Bij elkaar opgeteld zullen de herstelmomenten voldoende moeten zijn om te kunnen spreken van een goede arbeid-rust verhouding oftewel work-life-balance. Het vinden van deze balans is natuurlijk primair de verantwoording van eenieder zelf. De vraag is wel hoe goed het individu in staat is deze balans voor zichzelf te monitoren, te bewaken en zonodig bij te stellen.

De HRV (Heart Rate Variability)-meting is een perfecte tool om naast het stressniveau ook het herstelvermogen van een individu in kaart te brengen. Hiermee kan niet alleen een objectieve analyse worden gemaakt van de persoonlijke work-life-balance maar ook aanbevelingen tot verbetering hiervan tot en met het kunnen monitoren van de veranderingen die hierdoor optreden.

Vraag van de directeur aan de HR-manager: wat als we investeren in de gezondheid van deze werknemer en hij gaat vervolgens weg?
Antwoord HR-manager: wat als we het niet doen en hij blijft?

www.romei.nl